Ciąża trwa od 58 do 63 dni. Lekarz może ją wykryć najwcześniej po 24-32 dniach od momentu zapłodnienia suczki. Dotykając jej brzucha wyczuwa worki owodniowe płodów znajdujących się w macicy. W przypadku zwierząt otyłych lub zbyt impulsywnych takie badanie może nie być jednak skuteczne, wówczas niezbędne jest prześwietlenie ultrasonograficzne lub rentgenograficzne.

Dieta w czasie ciąży
Szybko rosnące i rozwijające się płody potrzebują coraz większej ilości składników pokarmowych. W drugiej połowie ciąży (czyli od piątego tygodnia) suczka powinna dostawać nawet o 30–40 proc. pokarmu więcej niż zazwyczaj. Zwiększone racje należy jej rozkładać na mniejsze porcje i podawać 4-5 razy dziennie. Uniknie się w ten sposób nadmiernego obciążenia jamy brzusznej.
W diecie ciężarnej suki musimy uwzględnić odpowiednią ilość wysokojakościowego białka. Oprócz mleka podajemy biały ser, jajka, chude mięso. Dodatkowo, według zaleceń lekarza, mieszanki mineralno-witaminowe. Dietę należy urozmaicać, wprowadzając do niej warzywa, niewielkie ilości mączki kostnej, oleju roślinnego, drożdży. W drugiej połowie ciąży ciężarnej suce należy zapewnić możliwie dużo ruchu, pamiętając jednak, aby zbytnio jej nie forsować.

To już poród
Zbliżający się poród zwiastują zmiany fizjologiczne. Srom suki staje się rozpulchniony, gruczoły mlekowe nabrzmiewają. Zmienia się temperatura ciała; na dobę przed porodem może ona spaść nawet do 36 stopni C, by później powrócić do prawidłowej temperatury 38,5 stopni.
Przed porodem suka staje się niespokojna, szybciej oddycha, szybciej bije jej serce. Im bliżej rozwiązania, tym skurcze macicy są częstsze i trwają coraz dłużej. Szczeniaki rodzą się w pęcherzach owodniowych, które suka – podobnie jak pępowinę – samodzielnie przegryza.
Matka prawie natychmiast wylizuje noworodki. Niezdarnymi ruchami próbują one odnaleźć sutki i zaczynają je ssać. Powoduje to pobudzenie laktacji, oraz hormonalną stymulację kolejnych akcji porodowych. Przerwy pomiędzy narodzinami szczeniąt są zazwyczaj coraz krótsze, choć zdarza się, że w przypadku bardzo licznego miotu suka może sobie zrobić, trwającą nawet kilka godzin, przerwę.

Potrzebna pomoc
Jak pomóc rodzącej suce? Przede wszystkim nie należy jej denerwować. Trzeba natomiast podtrzymywać ją na duchu - głaskaniem i pocieszaniem. Jeśli suka nie wykazuje zainteresowania noworodkiem, wycieramy szczeniaka miękką ściereczką, a jego nosek oczyszczamy z zalegającego śluzu kawałkiem gazy. Następnie oddajemy małego matce, aby ta wylizała go do końca. Szczenię można przysunąć do sutka i delikatnymi ruchami (trąc noskiem po sutku) zachęcić do ssania.
Jeśli suczka nie przegryzie pępowiny, musimy to zrobić samodzielnie. W tym celu przewiązujemy pępowinę cienką (jedwabną lub bawełnianą) nitką w odległości około 2-2,5 cm od brzuszka zwierzęcia, a następnie przecinamy pępowinę o 1 cm dalej. Zbyt krótkie odcięcie pępowiny albo jej urwanie może w późniejszym okresie spowodować wystąpienie przepukliny pępkowej.

Niepokojące objawy
Może się zdarzyć, że podczas porodu niezbędna będzie interwencja lekarza. Najbardziej niepokojące objawy to: zaniknięcie skurczów porodowych i odejście wód płodowych bez wystąpienia akcji porodowej. Do weterynarza należy się zgłosić także wówczas, kiedy poród nie nastąpił w wyznaczonym terminie – niewykluczone, że konieczne będzie „cesarskie cięcie” szczególnie, jeśli w podobny sposób kończyły się poprzednie ciąże suczki.